Het is een gewoonte geworden om opslagtomaten te schelden wegens gebrek aan smaak en geur. Ze worden "plastic", "karton" en "gras-gras" genoemd. Er zijn veel versies die dit feit verklaren. Iemand praat over genmodificatie, iemand over hydrocultuurgroeitechnologie. Laten we eens kijken waarom tomaten niet zo lijken op de tomaten die we aten in de kindertijd.
Hydroponics is niet de schuld
Allereerst vernietigen we de mythe dat hydroponie de schuld is van de smaak. Planten geteeld met hydrocultuur zijn echt, natuurlijk en organisch. Er is niets ongewoons in de samenstelling van voedingsoplossingen die worden toegevoerd aan de wortels van planten, er zijn geen mythische steroïden of geheime supplementen bij gebruik van hydrocultuur. Deskundigen bevestigen dat de smaak van groenten die met hydrocultuur worden gekweekt niet van gewone groenten kunnen worden onderscheiden.
Het grootste probleem van tomaat is rijpen?
De natuur zorgt ervoor dat de tomaat begint te verslechteren, tegelijk met de rijping, roodheid, de vorming van stoffen die verantwoordelijk zijn voor smaak en aroma. Dit komt door de synthese van het enzym dat pectine vernietigt, wat leidt tot verzachting en verlies van de vorm van de vrucht. In de natuur is het nodig dat de plant de zaden verspreidt. Het fruit wordt zachter, creëert een uitstekende omgeving voor micro-organismen, scheuren en verliest zijn presentatie. Scheid de processen van rijping en schade is onmogelijk.
Je hebt misschien gemerkt dat tomaten ongelijk gekleurd zijn, met groene gebieden in het stengelgebied. Dergelijke "lelijke" tomaten gaan echter te snel achteruit en daarom is het niet rendabel om ze in de winkel te verkopen.
Waar komen prachtige tomaten vandaan in winkels?
Fotosynthese in tomaten reguleert twee genen - GLK1 en GLK2. Hun functies vullen elkaar gedeeltelijk aan, en het falen van een van hen leidt niet tot verstoringen in de plantenfysiologie. In de bladeren werken beide genen. In rijpend fruit - alleen GLK2. Zijn werk op het gebied van de stengel is hoger, wat leidt tot ongelijkmatige rijping, wanneer de helft van de vrucht al rood is en sommige nog groen zijn.
Gedurende vele jaren zijn de inspanningen van fokkers over de hele wereld gericht op het produceren van "mooie" variëteiten van tomaten, waarvan de vruchten gelijkmatig worden gekleurd en dienovereenkomstig langer worden bewaard zonder hun vorm te verliezen. En eenmaal in de loop van de selectie (merk op dat genetische modificatie hier niets mee te maken heeft) het GLK2-gen "brak". Dit werd bepaald door biologen uit de Verenigde Staten en Spanje, die de genetische basis van dergelijke tomaten ontcijferden.
In planten met verwend GLK2, hebben onrijpe vruchten een uniforme lichtgroene kleur en ook gelijkmatig rood. Tegelijkertijd worden er, vanwege het lage fotosynthesegehalte, minder suikers en andere oplosbare stoffen in gevormd, waardoor de tomaat van smaak en aroma wordt beroofd.
Breeders ondersteunden kopers.
De onvolgroeide vruchten van tomaten met een niet-werkend GLK2-gen hebben een uniforme lichtgroene kleur en worden uniform gekleurd, behouden hun presentatie langer en prachtige variëteiten met zo'n teken veroverden snel de tellers en velden. En wij, als kopers, steunden dergelijke variëteiten met een portemonnee en gaven de voorkeur aan prachtige variëteiten aan lelijke. Maar tegelijkertijd stopte fotosynthese in de vruchten van dergelijke tomaten, ze bevatten minder suikers en aromatische stoffen: tomaten hebben hun ware smaak verloren.
Genetische manipulatie kan tomaten maken.
Het is nu bekend dat een groep wetenschappers van verschillende universiteiten - Amerikaans, Spaans en Argentijns - een werkende versie van het GLK2-gen aan het tomatengenoom heeft toegevoegd en "het heeft aangezet". De resultaten waren succesvol: de nieuwe tomaten waren lekkerder en de kleuruniformiteit bleef.
De ironie van het lot is dat genetische manipulatie, die we onredelijk de slechte smaak van tomaten kwalificeren, in staat was om te corrigeren en te verbeteren wat de fokkers verwend hadden.
Misschien dat de mensheid op een dag de relatie met gentechnologie zal begrijpen, dan zullen we de heerlijke tomaten in de winkels kunnen zien. Maar het probleem van de beveiliging van dergelijke technologieën is niet het onderwerp van dit artikel.
